In een wereld die in een steeds hogere versnelling de toekomst tegemoet gaat -en in een tempo dat steeds meer mensen de adem beneemt- is datgene waar het in de kerk om gaat misschien wel meer nodig dan ooit: onthaasting, oefenen om ècht te luisteren en een huis voor de ziel zijn.
Onze samenleving wordt getypeerd als ‘vrij en vloeibaar’. Met een Engels woord is er sprake van ‘liquid modernity’. Daarom hebben organisaties met vaste structuren zoals kerken, vakbond, politieke partijen en ook sportverenigingen moeite met het werven van (betalende) leden die ook nog een (onbetaalde) vrijwilligerstaak op zich willen nemen. Maar festivals, ook de christelijke zoals Opwekking, Graceland, New Wine en Keiland hebben de wind mee en trekken duizenden bezoekers. En ook “The Passion” trekt straks weer veel deelnemers en kijkers op televisie.
De (wekelijkse) kerk heeft misschien wel de wind tegen, maar “hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over z’n stuur tegen de wind…” In vaste en vloeibare vormen toont het christendom zijn waarde voor de wereld: een huis voor de ziel. Een plaats ’vrij voor God’ om te luisteren, te bidden en te zingen. Een plaats met ruimte voor de naaste, ruimte voor jezelf’. Een vrijplaats waar je altijd welkom bent bij een God die van mensen houdt!